I kveld tok eg ein telefon til Øystein Berg i Valle. Vi hang saman som eit gammalt ektepar då vi arbeidde med vaksenopplæring i Valle, men no var det eit halvt år sidan vi hadde snakka saman, så vi hadde mykje å oppdatere kvarandre på.

Med nokre vener er det slik at vi mest kan møtast etter år og ta opp samtalen frå då vi sist møttest, og slik er det med Øystein, vi er på bølgelengde med ein gong. Eg har begynt å tenke meir på at eg skal lage prolog til 100-årsjubileet for Nomeland bedehus. Det skal vere sundag 13. oktober, ein del av kulturveka i år.

Ettersom eg ikkje har vore i Valle noko særleg etter at eg slutta å arbeide der, er eg ikkje lenger så tett på det som skjer, sjølv om eg held Setesdølen og slik blir oppdatert kvar veke. Så vi fekk ein triveleg prat om laust og fast og kva som har skjedd kvar på vår stad i løpet av sommaren. Han såg fram til søskenbarntreff, eg såg tilbake på slektsstevnet på Åpta i sommar. Boka som vart laga til det, er ei kjelde til glede mest kvar dag. Den hjelper oss til å halde oversyn over alle, det er ikkje så lett alltid.

Det er viktig å halde kontakt, at den ikkje tek slutt, for då går energien ut av det vi har saman.